Zoals ik al zei in mijn laatste keynote, Let’s Build a Better Future, de beste manier om de mensheid te verbeteren is door gebruik te maken van de deflatoire kracht van technologie. Technologie maakt dingen betaalbaarder, waardoor de levenskwaliteit van mensen toeneemt. Als gevolg hiervan zijn de kosten van voedsel, water, communicatie, transport, elektriciteit en essentiële zaken de afgelopen twee eeuwen ingestort. En de effecten ervan zijn zelfs tijdens ons leven zichtbaar geworden – toen ik een kind was namen alleen de rijken vliegtuigen, bezaten auto’s of hadden mobiele telefoons. Tegenwoordig zijn ze voor bijna iedereen toegankelijk.

FJ Labs investeert in en bouwt marktplaatsen. Marktplaatsen zijn deflatoir omdat ze liquiditeit, transparantie en efficiëntie brengen in voorheen ondoorzichtige en gefragmenteerde markten. We hebben al in meer dan 300 startups geïnvesteerd en zullen elk jaar in 50-100 nieuwe startups investeren in bijna elke sector en geografie. Ook de bedrijven die we bouwen, zoals OLX, bereiken elke maand meer dan 300 miljoen mensen, waarvan er miljoenen hun brood verdienen op de site.

Met andere woorden, wat ik professioneel doe met FJ Labs heeft op veel meer mensen invloed dan wat ik filantropisch doe. Zelfs dan zien we de eerste-orde-effecten van ons werk en onze investeringen, maar niet altijd de transformerende tweede-orde-effecten op de massa’s wier levens zijn verbeterd. Deze bijdrage krijgt ook geen traditionele erkenning van de maatschappij als geheel. Bij het benaderen van traditionele filantropische donaties denk ik dus diep na over hoe ik mijn professionele werk kan aanvullen om mensen in nood direct te beïnvloeden en ik heb een redelijk niet-traditionele aanpak bedacht.

Na een paar grote exits heb ik grote financiële donaties gedaan aan mijn goede vrienden, van wie velen ervoor hebben gekozen om over te stappen naar de minder lucratieve gebieden van de academische wereld en onderzoek in plaats van rechten en geneeskunde. Anderen hebben gewoon minder geluk gehad in het leven. Ik heb lang nagedacht over de gevolgen omdat ik niet wilde dat het mijn vriendschappen zou beschadigen, maar uiteindelijk besloot ik dat ze allemaal wel wat hulp konden gebruiken.

Om de mogelijke impact op hun gedrag en hun vriendschappen te minimaliseren, zorgde ik ervoor dat:

• Alleen geven aan mijn beste vrienden die ik altijd heb gekend,
• Maak duidelijk dat het een eenmalig geschenk was, en
• Geef het zonder voorwaarden en zonder te verwachten dat je verantwoording aflegt voor wat er met het geld is gedaan

Het laatste punt was erg belangrijk. Ik heb vaak het gevoel dat er een element van paternalisme in de geschenken van mensen zit. Ik vertrouw erop dat mijn vrienden weten wat het beste voor ze is. Het is niet mijn taak om te oordelen of te beoordelen, daarom heb ik uitgelegd dat ik niet eens wilde weten wat hun plannen met de fondsen waren. Ik wilde alleen weten of ze er in het algemeen iets aan hadden.

Mijn eerste meer traditionele donatie kwam ook voort uit dat proces. Een van mijn beste vrienden, Niroshana Anadasabapathy, besloot te gaan werken aan een vaccin tegen basilicumcelcarcinoom. Ze is briljant en ik zou alles financieren waar ze aan werkte, dus ik heb een toezegging voor 10 jaar gedaan om haar lab te steunen. Door puur toeval kreeg ik uiteindelijk ook basilicumcelcarcinoom, dus ik zet me nog meer in voor haar succes.

Deze persoonlijke band heeft sindsdien mijn manier van geven beïnvloed – ik wil me voor de lange termijn inzetten voor organisaties die me raken. Gezien mijn verbondenheid met de Dominicaanse Republiek en mijn liefde voor de lokale gemeenschap in Cabarete, werd ik de grootste lokale gever aan het Dream Project om het onderwijs van 7.500 kinderen te betalen. Ik financierde ook hun technisch centrum om ervoor te zorgen dat de kinderen toegang hadden tot internet en technisch onderlegd werden.

Ik ben begonnen met het steunen van de Universiteit van het Volk, een non-profit, collegevrije, online Amerikaanse universiteit. Hun doel is om de toegang tot het hoger onderwijs open te stellen – wat aansluit bij mijn interesse in onderwijs en de waarde van technologie en toegang. Ik investeer ook in Laboratoria, dat vrouwen helpt hun leven te verbeteren door te leren coderen en een beter betaalde baan te krijgen in de technologiesector.

Om ondernemerschap over de hele wereld te promoten steun ik Venture for America en Endeavor. Venture for America is een tweejarig beurzenprogramma voor afgestudeerden die willen werken bij startups die banen creëren in Amerikaanse steden. FJ Labs helpt Endeavor, een organisatie die wereldwijd geweldige ondernemers begeleidt en met hen samenwerkt, door hun bedrijven door te lichten of erin te investeren.

Na het zien van John Oliver’s briljante stuk over medische schulden heb ik $1 miljoen aan medische schulden van kansarme kinderen kwijtgescholden via RIP Medical Debt. Meer dan 64 miljoen Amerikanen worstelen elk jaar met het betalen van medische rekeningen en een donatie van slechts $100 kan $10.000 aan medische schuld kwijtschelden.

De laatste tijd heb ik nagedacht over hoe ik systematischer en doordachter te werk kan gaan, vooral hoe ik diegenen kan helpen die het het meest ontbreekt. Dat is waar mijn goede vriend Alexandre Mars om de hoek komt kijken. Na een lange en succesvolle carrière als ondernemer besloot hij zich vooral te richten op het bouwen van EPIC. Ze identificeren systematisch de top 36 organisaties die steun verdienen en proberen mensen ervan te overtuigen om donaties aan hen de norm te maken.

Om hem te helpen, ben ik de NY ambassadeur van EPIC geworden en denken we na over hoe we donatieopties kunnen presenteren aan bedrijven in FJ Labs. Als onderdeel van ons aankomende welkomstpakket voor FJ Labs bedrijven, willen we oprichters de mogelijkheid bieden om een percentage van hun toekomstige inkomsten te schenken en automatische schenkingen door hun werknemers via salarisinhoudingen. Ik zal ook de EPIC belofte ondertekenen – waarbij ik een deel van mijn toekomstige exit-opbrengst beloof aan de EPIC portefeuille.

Het is een leuke en interessante reis geweest. Ik had niet veel tijd besteed aan het nadenken over mijn aanpak of zelfs geteld hoeveel ik doneerde, totdat mijn vriendin Niroshana me interviewde over mijn filantropische filosofie als onderdeel van een klas die ze doceert aan Harvard. Mijn denkwijze en aanpak zullen in de loop der jaren blijven evolueren en ik zal jullie zeker op de hoogte houden.