Oorspronkelijk zou ik slechts drie stappen in mijn besluitvormingskader opnemen. Het idee was dat je aan het einde van de derde stap, als de timing erom vroeg, de oefening helemaal opnieuw zou doen. Bij nader inzien besloot ik een vierde stap toe te voegen, namelijk reflecteren op de ervaring om de geleerde lessen te identificeren.

Stap 4: Denk na over de geleerde lessen voordat je, indien nodig, terugkeert naar Stap 1.

Zoals je waarschijnlijk al vermoedde toen je mijn Stap 3 van het besluitvormingsproces las, was het pad dat me na het verlaten van OLX naar mijn huidige professionele en persoonlijke levensinstelling leidde winderig en vol mislukkingen. De meeste dingen die ik probeerde waren geen succes. Dat gezegd hebbende, het falen zelf was niet het probleem. Als je veel spaghetti op de muur gooit, is het niet verwonderlijk dat veel ervan niet blijft plakken. De sleutel is om de juiste lessen te leren van de mislukking.

Bij nader inzien heb ik soortgelijke fundamentele fouten gemaakt bij twee van mijn projecten. Zoals ik al aangaf in mijn jaaroverzicht van 2018, heb ik vorig jaar eindelijk mijn Silicon Cabarete en Age of Nations spelproject opgegeven. Achteraf gezien had ik die projecten al veel eerder moeten opgeven.

Ik ben er trots op dat ik KPI’s (Key Performance Indicators) gebruik om objectief te beoordelen of ik vooruitgang boek ten opzichte van mijn doelen. Het probleem was dat ik in beide gevallen de verkeerde KPI’s gebruikte. In het geval van Silicon Cabarete hield ik een checklist bij van alles wat nodig was om met de bouw te beginnen. De afgelopen 7 jaar had ik altijd het gevoel dat we vooruitgang boekten ten opzichte van de checklist en daarom bleef ik doorgaan. Het probleem is dat in een land als de Dominicaanse Republiek, gezien de opzettelijke complexiteit om mogelijkheden voor corruptie te creëren, de vereisten steeds veranderden, goedkeuringen die waren gegeven willekeurig werden ingetrokken en alles zich razendsnel bewoog. Ik kwam tot het besef dat de overheid de eisen gewoon kon blijven uitbreiden om me in een almaar doorgaand vliegwiel te houden. De realiteit is dat mijn checklist irrelevant was.

Ik had een objectievere maatstaf moeten gebruiken om te zien of we echt vooruitgang boekten op weg naar de voltooiing van de bouw en om te kunnen genieten van de speeltuin van mijn dromen. Ik heb het land oorspronkelijk gekocht toen ik 38 was. Ik verwachtte daar mijn 40e verjaardag te kunnen vieren. Toen dat kwam en ging, met miljoenen uitgegeven aan juridische, advies- en administratieve kosten, had ik de stekker eruit moeten trekken. Toen ik 44 werd, was er nog geen steen gelegd. Het was duidelijk dat we geen echte vooruitgang boekten, ongeacht wat mijn tracker zei.

In zekere zin hadden de KPI’s eenvoudiger moeten zijn:

• Is de bouw begonnen?
• Wat is de geschatte opleverdatum?
• Hoe ver zijn we verwijderd van het budget?

Met behulp van deze KPI’s zou ik veel eerder de stekker eruit hebben getrokken, vooral omdat ik duidelijke rode lijnen in het zand had moeten zetten wat betreft onaanvaardbare timings. Omdat ik dat niet deed, gingen er 7 jaar voorbij waarin ik geen echt thuis had en ook geen speeltuin met alle activiteiten die ik zo leuk vind. Van 2005 tot 2012 had mijn huis een padelbaan, tennisbaan, racebaan voor op afstand bestuurbare auto’s, paintballveld, gameroom met sjoelbak, tafelvoetbal, pool, tafeltennis en poker, een bioscoop met een scherm van 220 inch en kamers voor pc- en consolegames waar vrienden samen of tegen elkaar konden spelen. Ja, ik weet dat ik echt 15 jaar oud ben

Ik verwachtte dat ik dit vanaf 2014 weer zou hebben, na mijn 40e verjaardag. Helaas is dat niet gebeurd en tot op de dag van vandaag is dat nog steeds niet gebeurd. Het is niet zo dat dit essentiële levensbehoeften zijn en dat ik tekort kwam. Integendeel, ik had verbazingwekkende levenservaringen in asset light living (zie The Very Big Downgrade & Update on the Very Big Downgrade). Ik heb veel gereisd en veel avonturen beleefd, maar ik moet toegeven dat ik het gemak mis om elke dag te kunnen tennissen en padel te spelen of om mijn vrienden te ontvangen voor een LAN-party.

Ik heb een gedetailleerde analyse gemaakt toen ik Cabarete in de Dominicaanse Republiek koos (zie Waarom ik Cabarete koos). Cabarete kwam als beste uit de bus omdat het prachtig, rauw en authentiek was. Het voelt als afgelegen gebieden in Zuidoost-Azië. Het heeft rechtstreekse vluchten van drie en een half uur vanaf New York en ligt op 20 minuten van het vliegveld. De watertemperatuur is het hele jaar door 77 graden of warmer. Het regent niet zo vaak. Er is veel wind om te kitesurfen. Grond, arbeid en constructie zijn goedkoop. Het is een “echt” land met 10 miljoen mensen met een goede beroepsbevolking en een belastinggrondslag die groot genoeg is zodat de tarieven redelijk zijn en het gemakkelijk is om er te emigreren en/of mensen er te laten werken.

De fout die ik heb gemaakt is dat ik niet genoeg gewicht heb toegekend aan enkele van de andere variabelen, zoals rechtsstaat, corruptie en veiligheid. Tegelijkertijd onderschatte ik de complexiteit van bouwprojecten die tijd en aandacht vragen die ik niet heb. Achteraf gezien had ik gewoon een huis moeten kopen dat al gebouwd was en waar ik gewoon in kon trekken, in een stabiel land waar ik goedkoop land in de buurt kon kopen om mijn speeltuin op te bouwen en er een punt achter te zetten. Het zou niet mijn grandioze visie vervullen om een “Necker Island 2.0” te bouwen om een gemeenschap van ondernemers, kunstenaars en intellectuelen uit te nodigen om rond te hangen, noch zou het mijn specifieke esthetische voorkeuren hebben, maar het zou het gemak hebben om onmiddellijk bruikbaar te zijn en de rol te spelen van verzamelpunt voor vrienden, familie en collega’s.

Dit leidde ertoe dat ik een huis kocht in Turks & Caicos om te dienen als mijn vervanger voor Cabarete in mijn afwisselende levensopzet (zie Een kader voor het nemen van belangrijke beslissingen: Stap 3 van 4). Ik ben nu een maand in New York, ga dan een maand naar Turkije en wissel elke maand af. Het geeft me genoeg opeenvolgende tijd in beide plaatsen om het volledige leven in New York te leiden en om daarna de verbinding met Turkije te verbreken.

Turks is erg volgebouwd en heeft niet de rauwe authenticiteit van Cabarete. Er zijn minder dagen met wind om te kiten en het is waanzinnig duur. Het heeft echter het mooiste water ter wereld. Het weer is het hele jaar door fantastisch. De vluchten vanaf New York duren slechts drie uur. Het land spreekt Engels en gebruikt de dollar als munteenheid. De veiligheid, het vlakke water en de prachtige stranden, om nog maar te zwijgen van de afwezigheid van Zika, Chikungunya en knokkelkoorts, maken het aantrekkelijk voor al mijn vrienden en hun gezinnen, en niet alleen voor mijn avontuurlijke vrienden die hielden van de ruigere omstandigheden van mijn Cabarete-woning met zijn enorme spinnen, ratten en kakkerlakken.

Omdat ik had geleerd van mijn eerdere ervaringen, besloot ik een huis te kopen op Providenciales aan Long Bay Beach, waar ik direct vanaf het huis kan kiten en tennissen bij het huis. Ik heb ervoor gekozen om niet op de andere eilanden te kopen, ondanks de aanzienlijk lagere prijzen en de beschikbaarheid van meer land, omdat het gebrek aan infrastructuur alles veel ingewikkelder en duurder maakt. Het is ook onhandig om een paar dagen te gaan als je bij het landen naar een boot moet worden gereden om op je bestemming te komen. Ik ga nu een stukje goedkoop terrein kopen dat niet aan het strand ligt om de ontbrekende elementen van mijn speeltuin te bouwen, te beginnen met de zo belangrijke padelbaan.

Een andere duidelijke observatie van mijn experimenten tussen 2012 en 2019 is dat de projecten die de goedkeuring van anderen vereisen veel minder kans van slagen hebben. Craig & Jim waren het er niet mee eens om mij Craigslist te laten runnen of kopen. De Castro’s stonden me niet toe om een Speciale Economische Zone in Cuba te runnen. eBay besloot uiteindelijk om eBay Classifieds in 2015 niet te verkopen. De Dominicaanse overheid gaf me niet de benodigde vergunningen om mijn bedrijfsspeeltuin te bouwen. Daarentegen is een deel van de reden waarom FJ Labs eruit sprong van alle dingen die ik heb geprobeerd, dat het niemands toestemming nodig heeft om in startups te investeren of startups te creëren.

Dat gezegd hebbende, is de conclusie niet om te stoppen met het nastreven van deze enorme “gekke” ideeën. Integendeel, ze kunnen levensveranderend zijn en een maatschappelijke impact hebben, maar als ik ze nastreef, moet ik me bewust zijn van hun kleinere kans op succes en dienovereenkomstig plannen. Op dit moment ben ik bezig met zo’n project en ik hoop dat ik deze keer mijn tijdsbesteding en KPI’s goed en objectief heb opgezet. Ik zal over een paar jaar verslag uitbrengen over hoe het uitpakt.

Als alles achter de rug is, zou ik aanraden om de oefening opnieuw te doen, te beginnen met Stap 1 van het beslissingskader Wanneer je voor een belangrijke levensveranderende beslissing staat, of wanneer je een gevoel van malaise hebt, of gewoon als je het de afgelopen twee jaar niet hebt gedaan. Door de kracht van momentum en hoe druk we het hebben met ons moderne leven, is het makkelijk om te blijven rennen zonder ooit een stap terug te zetten om onze beslissingen in twijfel te trekken en onze gemoedstoestand te beoordelen.

In het geval van FJ Labs, omdat we elke twee tot drie jaar geld ophalen voor externe investeerders, zijn dat goede check-in momenten. Ik doorliep deze oefening toen we vorig jaar besloten om een tweede institutioneel fonds te werven, wat op zijn beurt leidde tot deze blogpostserie en een komende blogpost over de huidige zin van mijn leven.